Projekt szkolnego laboratorium komputerowego cz. 2

Witajcie

Macie przed sobą lekturę trzeciego odcinka cyklu poświęconego budowaniu infrastruktury IT w oparciu o systemy operacyjne Windows. Nie ukrywam, że lektura ta może być nieco nudna ponieważ dziś nie będzie niestety tak efektownie jak w poprzednim odcinku gdzie „stawialiśmy” domenę AD od zera. Żeby jednak Was nie zanudzić postaram się pokazać kilka przykładów dotyczących polityk w domenie AD.

Jako zachętę do lektury obiecuję też omówienie w kolejnych odcinkach i pokazanie na funkcjonujących przykładach konfiguracji dalszych usług serwera opartego o system Windows 2008. Będą wśród nich: DHCP, usługi terminalowe, aplikacje zdalne, DNS, NAP, IPsec i wiele innych. Oczywiście część z tych usług może być instalowana i konfigurowana poza infrastrukturą AD lecz pełnię swoich możliwości pokazują właśnie w integracji z usługami AD. W kolejnych odcinkach zechcę też pokazać konfigurację drzewa i lasu domen a także zapasowych kontrolerów domeny AD. Aby pokazać te zagadnienia w ujęciu praktycznym musimy niestety przejść małe wprowadzanie teoretyczne opisujące zarządzanie usługą AD.

Usługą AD DS. (Active Directory Domain Services) zarządzamy przy pomocy czterech przystawek. Są to:

– Active Directory Users and Computers (Użytkownicy i komputery usługi Active Directory)

– Active Directory Sites and Services (Lokacje I usługi Active Directory)

– Active Directory Domains and Trusts (Domeny I relacje zaufania Active Directory)

– Active Directory Schema (Schemat usługi Active Directory)

Perwsza z nich (rys. 1) służy do zarządzania pojednynczą domeną AD. Pozostałe służą do zarządzania schematem AD (czyli tym jakie typy obiektów i o jakich atrybutach są dostępne w AD), drzewami domen AD i lasami drzew.

Rys. 1.  Widok przystawki do zarządzania domeną Active Directory 

Dziś zajmiemy się przystawką Użytkownicy i komputery usługi Active Directory. Kolejne przystawki zostaną omówione wraz z przykładami zastosowania w kolejnych odcinkach.

Wspomniana przystawka służy do zarządzania pojedynczą domeną AD. Po instalacji i konfiguracji usługi w domenie jest tworzony szereg domyślnych kontenerów w których przechowywane są domyślne konta użytkowników domeny, domyślne grupy i grupy wbudowane.

Jako domyślne tworzone są następujące kontenery:

– Builtin (rys. 2) zawierający domyślne lokalne domenowe grupy wbudowane.

– Foreign Security Principals – domyślnie pusty – zazwyczaj zawiera obiekty reprezentujące użytkowników lub inne obiekty z innych domen zaufanych mające dostęp do zasobów Naszej domeny.

– Computers gdzie umieszczane są domyślnie konta komputerów podłączanych do Naszej domeny

– Domain Controllers, w którym umieszczane są domyślnie konta kontrolerów Naszej domeny

– Users (rys. 3) gdzie mieszczą się domyślnie tworzone domenowe grupy lokalne i konta użytkowników.

Rys. 2. Wbudowane, domyślne grupy domenowe lokalne. 

Nie zaleca się tworzenia nowych obiektów (grup, kont) w domyślnych kontenerach ze względu na to, że nie można do nich podpinać polityk. Jedynym wyjątkiem jest kontener Kontrolery Domeny (Domain Controllers). Aby sprawnie administrować domeną AD umożliwiono tworzenie własnych kontenerów tzw. Jednostek organizacyjnych. Przykładową hierarchię takich jednostek stworzyliśmy w poprzednim odcinku. Jest ona dla przypomnienia zamieszczona na rys. 1 Zaleca się aby nowe obiekty w AD tworzyć właśnie w jednostkach organizacyjnych. Jednostki mają ta zaletę, że na każdym poziomie hierarchii możemy podpinać do nich polityki. Zostanie to zaprezentowane w dalszej części artykułu.

Czym różnią się grupy wbudowane z kontenera Builtin od grup domyślnie tworzonych w kontenerze Users ? Można stwierdzić że grupy wbudowane są grupami podstawowym ponieważ nie możemy w żaden sposób modyfikować ich atrybutów. Do grup wbudowanych możemy dodawać tylko inne obiekty w celu zapewnienia im dostępu do określonych zasobów lub funkcji. W przypadku grup domyślnych z kontenera Users możemy definiować i zmieniać członkostwo tych grup a także definiować zasięg ich działania (globalne, uniwersalne, domenowe lokalne). Kolejną ważną grupą są grupy systemowe z których część pokazano na rys. 4. W przypadku tych grup nie możemy samodzielnie modyfikować ich parametrów ani zmieniać członkostwa. Członkostwo takich grup ustanawiane jest przez system operacyjny. Jako przykład możemy się posłużyć grupą użytkownicy uwierzytelnieni (Authenticated Users). Po zalogowaniu do domeny członek grupy użytkowników domeny staje się również członkiem grupy Użytkownicy uwierzytelnieni. W momencie wylogowania przestaje On być członkiem tej grupy.

Rys. 3. Domyślnie tworzone grupy domenowe i użytkownicy domeny.

Rys. 4. Częściowy widok wszystkich grup systemowych.  

Ze względu na mnogość grup proszę wszystkich czytelników o samodzielne zapoznanie się ze szczegółami zasięgu działania poszczególnych grup. Teraz natomiast przejdę do omówienia najważniejszych typów grup. Możemy wyróżnić podział grup ze względu na funkcje i ze względu na zasięg. Ze względu na funkcje podzielić je można na grupy zabezpieczeń (czyli takie za pomocą, których definiować można dostęp do zasobów, plików, aplikacji) i dystrybucyjne wprowadzone po to aby zdefiniować np. użytkowników poczty nie będących członkami danej organizacji. Ze względu na zasięg grupy podzielić można na domenowe lokalne, globalne i uniwersalne. Oba atrybuty wybieramy podczas tworzenia grupy (rys. 5).

Rys. 5. Tworzenie nowej grupy.

Grupa domenowa lokalna może gromadzić obiekty (użytkowników, grupy, komputery itd.) z całego lasu lecz administrator może przyznać jej uprawnienia do zasobów (plików, aplikacji) tylko w obrębie domeny, w której grupa została zdefiniowana. Grupa globalna jest w pewnym sensie odwrotnością grupy domenowej lokalnej. Może ona gromadzić obiekty tylko z jednej domeny ale uprawnienia jej mogą być ustawiane w obrębie całego lasu. Najszerszą grupą jest grupa uniwersalna. Może ona gromadzić wszystkie typy obiektów z całego lasu i mieć uzyskiwać uprawnienia do każdego zasobu w lesie domen AD. Można sobie zadać pytanie dlaczego nie stosujemy tylko grup uniwersalnych. Zastosowanie wielu typów grup ma na celu dokładne zdefiniowanie uprawnień do zasobów oraz zminimalizowanie ruchu w sieci bowiem każde zdarzenie logowania czy dostępu do zasobów pociąga za sobą sprawdzanie członkostwa danych grup i wzrost ruchu w sieci. W Active Directory znanych jest kilka strategii organizacji grup i użytkowników. Można określić je za pomocą następujących skrótów.

A G P

A G DL P

A G U DL P

A G L P

A G U DL L P

gdzie A oznacza konto użytkownika, G oznacza grupę globalną, DL domenową lokalną, U uniwersalną, L lokalną na danej maszynie (oczywiście z wyjątkiem kontrolerów domeny gdzie grupy lokalne są usuwane) a P oznacza dostęp do zasobów. Dla skrótu AGDLP oznacza to, że konta umieszczamy w grupach globalnych, te zaś w domenowych lokalnych, którym przyznajemy dostęp do zasobów lub go odmawiamy. Grupy uniwersalne są stosowane w praktyce dla dużych lasów domen dzięki temu, że grupy uniwersalne z całego lasu mogą być przechowywane na specjalnych serwerach przechowująch tak zwane wykazy globalne (Global Catalog). Ma to na celu skrócenie zdarzeń logowania i dostepu do zasobów w sytuacji gdy nasza organizacja ma infrastrukturę AD połączoną łączami WAN w kilku miastach lub państwach. Zastosowanie grupy domenowej lokalnej do przyznania dostępu do pliku zaprezentowano na rys. 6. Grupy DL_Uczniowie nie ma w grupach lokalnych przyłączonego do domeny komputera, ale jest ona zdefiniowana na kontrolerze domeny i widzialna w całej domenie.

 

Rys. 6. Przyznawanie dostępu do zasobów grupie domenowej lokalnej. 

Na podobnej zasadzie odbywa się przyznawanie dostępu do zasobów na wszystkich komputerach i serwerach danej domeny.

Skoro znamy już sposoby sterowania dostępem do zasobów w domenie (tworzenie użytkowników i logowanie omówiliśmy w poprzednim odcinku) kolejnym krokiem jest poznanie mechanizmu, który umożliwi wymuszenie jednolitych ustawień komputerów i serwerów w całej domenie, specjalną konfigurację maszyn dla określonych grup użytkowników lub wymuszanie określonych konfiguracji dla różnych grup maszyn. Takim mechanizmem są polityki.

Bardzo wygodnym edytorem polityk dostępnym domyślnie dostępna konsola zarządzania politykami (rys. 7) uruchamiana po wpisaniu do wiersza polecenia rozkazu gpmc.msc.

Rys. 7. Konsola zarządzania politykami. 

Konsola zarządzania politykami umożliwia łatwy podgląd wszystkich kontenerów do których możemy podpinać polityki. Wszystkie polityki przechowywane są w kontenerze obiektów polityk grup (Group Policy Objects) natomiast pod określone kontenery w AD podpięte są jedynie skróty do nich. W ten sposób możemy raz utworzoną politykę podłączać do wielu kontenerów w domenie. Procedurę tworzenia przykładowej polityki pokazano na rys. 8 natomiast rys. 9 ilustruje utworzoną hierarchię polityk.

Rys. 8. Tworzenie nowej polityki. 

Rys. 9. Rzeczywista lokalizacja polityki. 

Jak widać na rysunku do pracowni został przypięty obiekt GPO blokada IE. Polityki są dziedziczone, co oznacza, że ich działanie odnosi się do każdego podkontenera w kontenerze do którego są podpięte. Jeśli zastosowalibyśmy wspomnianą do administratorów i nauczycieli moglibyśmy zaburzyć istotną funkcjonalność laboratorium. Aby tego uniknąć można zablokować dziedziczenie. Funkcja ta dostępna jest po kliknięciu prawym przyciskiem myszy na dany kontener.

Polityki stosowane są w następującej kolejności. W pierwszej kolejności polityki lokalne znane Nam z pierwszej części cyklu. Następnie polityki dla lokalizacji (Site) AD. Mówimy o nich tylko wtedy kiedy mamy kilka kontrolerów domeny bądź domen rozmieszczonych w zdefiniowanych lokalizacjach. W następnej kolejności stosowane są polityki podpięte do domeny a na końcu do jednostek organizacyjnych. Warto podkreślić, że ustawienia są nadpisywane więc jeśli te same ustawienia były zdefiniowane w różny sposób w kilku politykach będą zastosowane ustawienia z ostatniej stosowanej polityki.

Jeśli mamy rozbudowaną hierarchę jednostek administracyjnych to polityki przetwarzane są z gory do dołu czyli od najwyższej w hierarchii jednostki do najniższej jednostki potomnej. Jeśli do jednej jednostki przypiętych jest kilka polityk to można zdefiniować kolejność ich przetwarzania (rys. 10).

Rys. 10. Kolejność wykonywania polityk. 

Obiekt GPO z najwyższym numerem porządkowym przetwarzany jest jako pierwszy, zaś GPO z najniższym numerem jako ostatni. Jego ustawienia nadpisują wcześniejsze ustawienia. Jak już wiecie z pierwszego odcinka cyklu ustawień dostępnych w GPO jest kilka tysięcy dlatego dobrą praktyką jest nazywanie obiektów zgodnie ze zdefiniowanymi w nich ustawieniami.

Jest jeszcze jeden bardzo ważny aspekt stosowania polityk domenowych. Zazwyczaj w domenach i jednostkach organizacyjnych znajdują się użytkownicy komputery etc. Do nich właśnie stosują się polityki. Aby jeszcze dokładniej wycelować ich działanie można filtrować stosowanie polityk do określonych grup użytkowników (rys. 11) lub do określonych maszyn poprzez filtry WMI.

Rys. 11. Narzucanie polityk określonym grupom użytkowników. 

Edytować dany obiekt możemy poprzez kliknięcie prawym przyciskiem na obiekt GPO i wybranie polecenia Edit. Widzimy że okno edycji jest zbliżone do okna edycji polityk lokalnych. Jeśli w danej jednostce organizacyjnej będą się znajdować konta komputerów to zostanie do nich zastosowana gałąź odpowiadająca za ustawienia komputera. Jeśli będą to użytkownicy to do tych użytkowników zostanie zastosowana gałąź z ustawieniami użytkownika. Jako przykład skonfigurowałem politykę wymuszającą klasyczne menu start dla użytkowników znajdujących się w jednostce uczniowie (rys. 12).

Rys. 12. Edycja polityki.

Efekt tego widoczny jest na rysunku 13. Użytkownik z danej jednostki organizacyjnej nie ma możliwości wyboru menu start.

Rys. 13. Efekt działania polityki.

Po tej nużącej dawce teorii w ramach zachęty do lektury następnego i kolejnych odcinków powiem, że już niedługo wykorzystamy w praktyce przedstawione tu wiadomości do blokady niechcianego oprogramowania, usług NAP i IPsec oraz wielu innych. A w następnych odcinkach stawiamy między innymi zapasowy kontroler domeny, serwer DHCP i serwer plików bowiem będziemy się zajmowali systemem IT w ……. drukarni.

Bartosz Pawłowicz

7xWindows7 Konkurs rozstrzygnięty

Witamy,

Konkurs “Świętuj z nami premierę Windows 7!” został rozstrzygnięty. Serdecznie gratulujemy zwycięzcom. Bardzo dziękujemy Wasz udział w konkursie.

Pozdrawiamy,
Piotr Bubacz
Jan Kleczkowski

7xWindows7 Konkurs jeszcze trwa!!

Witamy,

w naszym konkursie związanym z premierą Windows 7 zostały ostatnie nagrody. Jeśli się pospieszysz, to masz szanse wygrać!!
Pytania konkursowe dostępne są na stronie.

Życzymy powodzenia
Piotr Bubacz
Jan Kleczkowski

Windows 7 Już jest! Pytania konkursowe!!

Witamy,
Windows 7 już jest!:

 
Aby wyświetlić tę zawartość, pobierz najnowszą wersję programu Flash

 

W związku z tym zapraszamy do udziału w naszej zabawie. Poniżej znajduje się 7 pytań. Odpowiedzi poszukaj na naszym blogu w serii 7xWidows7 lub Bingu. Kolejność pytań odpowiada kolejności wpisów począwszy od najstarszego (T-7).
Odpowiedzi prosimy przesyłać na nasz adres mailowy faculty-flash@live.com. Pierwsze 7 osób, które poprawnie odpowie na pytania otrzyma od nas kubek termiczny z logo Windows 7. Regulamin konkursu dostępny jest na naszym dysku wirtualnym.
Pytania:

1. Twoja koleżanka jest zapalonym fotografem. Swoje kolekcje zdjęć przechowuje w różnych katalogach na dysku. Wyszukiwanie zdjęcia zajmuje jej bardzo dużo czasu, ponieważ musi przeszukać wszystkie katalogi. Jak możesz jej pomóc, proponując narzędzie zintegrowane w systemie Windows 7?
2. Napisałeś aplikacje dla Twojego znajomego. Niestety po miesiącu dzwoni i ma jakiś problem. Przez pół godziny tłumaczy co się dzieje. Ty testujesz i nic. U Ciebie działa bez problemu. Prosisz go o zrzuty ekranu, ale on nie wie o co Tobie chodzi. Jaka aplikacja w systemie pomoże ustalić przyczynę problemu?
3. Pożyczyłeś super film z wypożyczalni, ale niestety Twoje DVD odmówiło posłuszeństwa. Musisz podłączyć swój komputer pod telewizor, ale chciałbyś mieć możliwość sterowania za pomocą pilota. Jaka aplikacja w systemie to umożliwi?
4. Otworzyłeś za dużo okien i masz już dość chciałbyś pozamykać wszystkie oprócz aktywnego. Jak możesz to zrobić?
5. Musisz sprawdzić stan swojego konta bankowego na komputerze w laboratorium uczelnianym, ale nie chciałbyś zostawiać żadnych śladów na komputerze. W jaki sposób możesz to zrobić w przeglądarce Internet Explorer 8?
6. Twój szef ma bardzo skomplikowane równanie do napisania. Posiada służbowy dotykowy laptop (tablet) i chciałby je napisać ręcznie. Jakie narzędzie w systemie najlepiej spełni jego oczekiwania?
7. Twój kolega ma problem, zainstalował sobie Windows 7, ale nie działa mu stara aplikacja, która działała mu na Windows 98 i XP. Jakie narzędzie w systemie pomoże mu uruchomić aplikację?

Życzymy powodzenia
Piotr Bubacz
Jan Kleczkowski

PS: przypominamy, że zgodnie z par 1 ust. 1 regulaminu konkursu: “Konkurs jest skierowany do subskrybentów biuletynu Faculty-Flash”.

7xWindows7 Dzień T-1

Witam w ostatnim odcinku naszych spotkań z Windows 7. Dzisiaj zebrałem te informacje, które nie pasowały do poprzednich naszych spotkań. Mam nadzieje, że każdy znajdzie tu coś dla siebie .

Skróty klawiszowe

Użycie klawiatury jest zdecydowanie szybsze niż myszki. W Windows 7 warto znać kilka skrótów:

• Windows + D – umożliwia szybki dostęp do pulpitu
• Windows + E – otwiera Eksplorera
• Windows + F – umożliwia wyszukiwanie
• Windows + G – wyświetla gadżety po kolei nad aktywnymi oknami
• Windows + L – blokuje komputer
• Windows +M – minimalizuje wszystkie okna
• Windows +P – umożliwia przełączanie trybu wyświetlania na zewnętrznym monitorze
• Windows + R – umożliwia uruchomienie programów z linii poleceń
• Windows +T – Areo Peek – podgląd wszystkich aplikacji na pasku zadań
• Windows + U – otwiera centrum Ease of Use
• Windows + Spacja- Areo Peek – umożliwia podgląd pulpitu
• Windows + Shift + Strzałka lewo-prawo – wysyła aktywne okno na inne ekrany (np. projektora)

Kompatybilność – tryb Windows XP

Większość aplikacji, które uruchamiały się na starszych systemach firmy Microsoft można uruchomić na Windows 7. Jednak istnieją takie aplikacje, które niestety wymagają Windows XP. Dla nich został przygotowany tryb Windows XP. Jest to maszyna wirtualna z 32-bitowym systemem Windows XP z dodatkiem SP3 uruchamiana pod kontrolą nowego klienta do wirtualizacji systemów Microsoftu – Windows Virtual PC. Co ciekawe programy uruchamiane są bezpośrednio w Windows 7, a nie w wirtualnym systemie Windows XP. Umożliwia to przezroczyste stosowanie aplikacji niekompatybilnych z kompatybilnymi. Przykładowy zrzut ekranu możesz zobaczyć na windowsteamblog.

Najnowszy Virtual PC umożliwia również mapowanie fizycznych portów USB, tak, że podłączane do nich urządzenia są widoczne bezpośrednio dla systemu wirtualnego.

Action center

W pasku zadań znajduje się nowa, niepozorna ikonka (Rys,1), która przypomina o wykonywaniu niezbędnych czynności w systemie.

Rys. 1. Ikonka w pasku zadań

Po jej kliknięciu prezentowana jest lista problemów. które należy rozwiązać (Rys. 2). 

Rys. 2. List problemów do rozwiązania

Z listy problemów (Rys, 2) możliwe jest uruchomienie aplikacji Action Center, która ułatwia zarządzanie powiadomieniami oraz zawiera szczegółowy interfejs reakcji na przedstawione problemy (Rys. 3).

 
Rys. 3. Action Center

Po wybraniu “Change User Account  Control settings” umieszczonego po lewej stronie ekranu mamy możliwość określenia opcji które będą brane pod uwagę w powiadomieniach (Rys. 4).

Rys. 4. Change User Account  Control settings

Jednym z elementów systemu Windows Vista, które utrudniały płynną pracę był UACS – User Account Control Settings. W Windows 7 użytkownik (lub w zaawansowanych zastosowaniach administrator) ma możliwość określenia czterech poziomów powiadamiania od tego znanego z Systemu Vista aż po wyłączenie powiadomień (Rys. 5).

Rys. 5 Ustalanie poziomu powiadomień

 

Windows 7 Sensor and Location API

Windows 7 zawiera natywne wsparcie dla czujników, urządzeń pomiarowych zjawisk fizycznych, takich jak natężenie światła, pomiar temperatury, pozycji lub prędkości. Platforma programistyczna umożliwia tworzenie aplikacji korzystającej z dowolnego sprzętu zapewniając standardowe API dla wszystkich urządzeń. Architektura systemu została przedstawiona na Rys. 6.

Rys. 6. Architektura systemu Sensor and Location API

 

Przegląd możliwości platformy jest dostępny na stronie Channel 9.

 

Multi-touch w Windows 7

Ekrany dotykowe stają się coraz dostępniejsze. Powoli pojawiają się również ekrany umożliwiające wykrycie nie jednego ale wielu równoczesnych dotknięć ekranu. Windows 7 Multitouch Platform umożliwia bezpośrednią interakcję z komputerem za pomocą wielo-dotykowego wyświetlacza. Co najważniejsze w systemie nie znajdziesz specjalnej wersji przeglądarki czy eksploratora plików. Istniejące aplikacje posiadają wbudowane wsparcie dla tej technologii.

Zobacz multitouch dla Windows Media Center:

Microsoft udostępnił dodatek Touch Pack zawierający sześć aplikacji (Rys. 7), które zostały stworzone specjalnie z myślą o obsłudze wielodotykowych ekranów z użyciem gestów.

Rys. 7. Aplikacje pakietu Touch Pack

Podsumowanie

To już jest koniec, choć mam nadzieje, że dla Ciebie początek przygody z Windows 7. Jeśli jeszcze go nie zainstalowałeś, to ze strony Downlad Center możesz pobrać 90 dniową wersję przeznaczoną dla Windows Server 2008 Hyper-V, Microsoft Hyper-V Server 2008 lub R2 i samodzielnie go przetestować.
Serdecznie dziękuję za współprace i ciepłe słowa, które otrzymałem na adres mailowy.
Zachęcam do wzięcia udziału w naszym konkursie już jutro o 17 pojawi sie lista pytań ze spotkań z Windows 7. Nagrody czekają na szybkich specjalistów od nowego systemu.
Piotr Bubacz

7xWindows7 Dzień T-2

Witaj,
na naszym przedostatnim spotkaniu przedstawię aplikacje i narzędzia, które mogą się przydać w pracy z systemem.

Paint

Paint, to program w którym moi studenci przygotowują rysunki w swoich pracach. Teraz otrzymał wstążkę oraz nowe narzędzia i funkcje (Rys. 1).

Rys. 1. Paint

WordPad

Podobnie jak Paint, WordPad otrzymał całkiem nowy interfejs i dodatkowe funkcje. Teraz wygląda jak młodszy brat programu Word (Rys. 2).

Rys. 2. WordPad

Szybkie uruchomienie

W Windows Vista, a teraz w Windows 7 pojawiła się nowa funkcja, dzięki której nie pamiętam kiedy ostatnio przeglądałem listę aplikacji w menu Start (Start->All Programs). Jeśli chcę uruchomić jakąś aplikację, to po wciśnięciu przycisku start (lub naciśnięciu przycisku Win na klawiaturze) wpisuje fragment jej nazwy, a następnie wybieram ją z krótkiej listy aplikacji, które odpowiadają tej nazwie.

W Windows 7 ta funkcja nie tylko wyszukuje wśród nazw programów, ale również próbuje odgadnąć to, co chcemy zrobić, np. wpisanie „management” Wyświetla m.in. opcje „View devices and printers”.

Kopiowanie wycinka ekranu

Przygotowując wpisy na blogu musiałem zrobić wiele zrzutów ekranu lub wyciąć tylko wycinek. W Windows 7 mamy dostępne narzędzie Snipping Tool (Rys. 3).

Rys. 3.Snipping Tool

Edytor równań

Przygotowując publikacje naukową czasami musimy napisać skomplikowany wzór. Edytor równań dostępny w programie Word wymaga czasu i dość dużej wprawy. W Windows 7 otrzymujemy zintegrowane narzędzie – Math Input Panel – umożliwiające rysowanie skomplikowanych równań, które potem może łatwo wstawić do dokumentu (Rys. 4).

 
Rys. 4. Math Input Panel

Zarządzanie komputerem

Po wpisaniu w Menu start „computer” możemy uruchomić Computer Management centrum zarządzania (Rys. 5). Tu znajdziemy wszystkie najważniejsze moduły związane z zarządzeniem komputerem tj.: planowanie zdań, przegląd zdarzeń, udostępnione foldery, zarządzanie użytkownikami i grupami, wydajność, zarządzanie urządzeniami i dyskiem, jak również usługi i aplikacji. Dostęp do wszystkich funkcji danego modułu jest możliwy z menu umieszczonego po prawej stronie okna.

Rys. 5. Computer Management

 

Defragmentacja dysków

W nowym systemie znajdziemy najważniejsze narzędzie dla osób, którzy chcieliby utrzymać system na najwyższych obrotach przez cały czas – defragmentator dysku (Rys. 6). W odróżnieniu od poprzednich wersji w Windows 7 program do defragmentacji oprócz defragmentacji oferuje również szybkie planowanie defragmentacji.

Rys. 6. Defragmentator dysku

Monitor zasobów

Narzędzie prawdziwego profesjonalisty, w którym możemy szczegółowo sprawdzić, jaka aplikacja wykonuje najwięcej operacji na dysku lub pobiera/wysyła dane do sieci (Rys. 7). Uruchamiamy ją wpisując w menu start „resource”

Rys. 7. Monitor zasobów

Planowanie zadań

W Windows 7 planowanie wykonania dowolnego zadania jest ułatwione dzięki centrum zarządzania Task Scheduler (Rys. 8-1). Aby je uruchomić w menu Start należy wpisać „Task”.  Użytkownik w prosty sposób może tu zaplanować zadnia w regularnych odstępach co x dni, tygodni czy miesięcy. Zadania mogą być wykonywane (Rys. 8-2) o określonym czasie, po określonym czasie braku aktywności ze strony użytkownika lub po określonym zdarzeniu (Rys. 8-3).

   
Rys. 8. Task Scheduler

Lupa ekranowa

Nie tylko dla krótkowidzów, ale np. podczas prezentacji przydaje się lupa ekranowa (Rys. 9). Aby ją uruchomić należy wcisnąć przycisk Win i plus „+”. Następnie za pomocą przycisków Win+„+” i Win+„-” możemy powiększać lub pomniejszać obraz

Rys. 9. Lupa ekranowa

Wprowadzanie tekstu

Za pomocą klawiatury ekranowej (Rys. 10) możliwe jest łatwe wprowadzanie tekstu, szczególnie na urządzeniach z dotykowym wyświetlaczem. Aby ją uruchomić najprościej należy wpisać „on-screen” w menu start.

Rys. 10. Klawiatura ekranowa

Jeśli potrzeba wstawić jakiś znak, który nie jest dostępny bezpośrednio z klawiatury z można wykorzystać mapę znaków (Rys. 11). Jest to aplikacja która wyświetla wszystkie znaki dostępne dla wybranej czcionki (należy zwrócić uwagę, że nie wszystkie czcionki posiadają wszystkie znaki Unicode. Aby ją uruchomić należy wpisać „character” w menu start.

Rys. 11. Mapa znaków

Innym sposobem wprowadzania tekstu lub uruchamiania aplikacji jest aplikacja rozpoznająca komendy głosowe (Rys. 12). Niestety wymaga od użytkownika kilkunastu lub nawet kilkudziesięciu minut nauki. Jak mówi ulotka przed użyciem wstrząśnij tzn. potrenuj. Aby ją uruchomić należy w menu start wpisać „speech”.

Rys. 12. Aplikacja rozpoznająca komendy głosowe

 

Podsumowanie

Przedstawiłem kilka programów i narzędzi systemowych. Jeśli używasz jakiś innych narzędzi Windows 7 zapraszam do umieszczenia informacji w komentarzach do tego wpisu.
Zapraszam serdecznie jutro na ostatnią porcję nowości Windows 7.

Piotr Bubacz

7xWindows7 Dzień T-3

Witaj,
dzisiaj przedstawię program, który po długich dyskusjach i kłótniach jest integralną częścią Windows 7 – Windows Internet Explorer 8. Jest on dostępny jako uaktualnienie dla poprzednich wersji systemu, ale moim zdaniem należy mu się miejsce w naszym cyklu. Nie jest łatwo wyliczyć wszystkich nowych funkcji tego programu, dlatego ograniczę się do kilku, tych, które sam wykorzystuje.

Zakładki

Jestem osobą, która otwiera kilka zakładek jednocześnie. Jest to związane z niewielką szerokością pasma mojego domowego dostępu do Internetu. Niestety przy kilkunastu (kilkudziesięciu) zaczynałem się gubić, co jest kolejnym oknem, a co otwartym linkiem z danej strony. IE 8 grupuje kolorami otwarte zakładki. Na Rys. 1. otworzyłem trzy strony, a następnie z każdej z nich, w nowej zakładce, otworzyłem odnośnik. Wszystkie zakładki należące do jednej strony są oznaczone jednym kolorem. Co więcej z menu kontekstowego zakładki mogę zamknąć nie tylko jedną zakładkę, ale całą grupę.

 
Rys. 1. Grupowanie zakładek w IE8

Web Slice

Korzystając z obiektów Web Slice możliwy jest szybki dostęp do często aktualizowanych witryn z paska Ulubione. Jeśli na stronie jest dostępny obiekt Web Slice, w prawym górnym rogu przeglądarki wyświetla się zielona ikona obiektu Web Slice. Po kliknięciu na tę ikonę, możliwe jest zasubskrybowanie obiektu Web Slice i dodanie go do Paska ulubionych w celu śledzenia tego „wycinka” sieci Web (Rys. 2).

Rys. 2. Dodanie obiektu Web Slice

Gdy dostępne są nowe informacje, obiekt Web Slice w pasku Ulubione jest pogrubiony. Jego kliknięcie powoduje wyświetlenie podglądu informacji (Rys. 3). Po kliknięciu podglądu użytkownik jest automatycznie przenoszony do odpowiedniej witryny w celu uzyskania dodatkowych informacji.

Rys. 3. Podgląd zaktualizowanej informacji

Galeria Obiektów Web Slice jest dostępna na stronie http://www.ieaddons.com/pl/webslices/.

Zachęcam do obejrzenia filmu prezentującego możliwości Web Slice:

Akceleratory

Nowe akceleratory programu Internet Explorer 8 pomagają szybko wykonywać różne zadania związane z przeglądaniem bez konieczności przechodzenia do innych stron sieci Web. Aby skorzystać z akceleratora należy zaznaczyć tekst na stronie, a następnie kliknąć niebieską ikonę (Rys. 4). Można teraz wyszukać tekst w Bingu, utworzyć wpis na blogu, wysłać maila, znaleźć położenie na mapie, przetłumaczyć i wykonać wiele innych czynności. Lista polskich akceleratorów znajduje się na stronie http://www.ieaddons.com/pl/accelerators.

Rys. 4. Akceleratory

Zachęcam do obejrzenia filmu prezentującego możliwości Akceleratorów:

Przeglądanie w trybie InPrivate

Tryb InPrivate umożliwia przeglądanie stron internetowych bez zachowywania historii i jakichkolwiek innych śladów na komputerze. Można teraz spokojnie wybrać prezent na święta dla bliskiej osoby bez obawy, że może ona przypadkowo natknąć się na to w wynikach wyszukiwania lub historii. Co więcej każde okno InPrivate nie ma dostępu do zapisanych ciasteczek (cookies), co ja często wykorzystuję prezentując logowanie na serwerze login.live.com za pomocą kilku kont.

Aby włączyć tryb InPrivate należy otworzyć nową zakładkę (Ctrl+t), a następnie kliknąć Open an InPrivate Browsing window (Rys. 5).

Rys. 5. Przeglądanie w trybie InPrivate

.Zachęcam do obejrzenia filmu prezentującego tryb InPrivate:

Wyszukiwanie wzrokowe

W IE8 podpowiedzi wyszukiwania są prezentowane nie tylko tekstowo, ale również graficznie. Po pobraniu ze strony http://www.ieaddons.com/pl/searchproviders wyszukiwarki wzrokowej do Wikipedii można zobaczyć graficznie wyniki podpowiedzi (Rys. 6).

Rys. 6. Wyszukiwanie wzrokowe w Wikipedii

Narzędzia dla programistów web

Na końcu chciałbym przedstawić narzędzie, którą najczęściej wykorzystuje w mojej pracy. Jest to Developer Tools (Rys. 7) – zbiór narzędzi dla programisty stron internetowych umożliwiający m.in. analizę i zmianę elementów dokumentu HTML, analizę i zmianę styli CSS, walidację stron i CSS, debugowanie (z ustawianiem pułapek) i interaktywną pracę w konsoli JavaScript. Moim ulubionym narzędziem jest profiler.

 
Rys. 7. Developer Tools

Podsumowanie

Przedstawiłem kilka funkcji dostępnych w Internet Explorer 8. Mam nadzieję, że zachęciłem Ciebie do ich przetestowania i wykorzystania. Aby dowiedzieć się więcej o IE 8 zapraszam na stronę http://www.microsoft.com/poland/windows/internet-explorer/default.aspx.
Zapraszam serdecznie jutro na kolejną porcję nowości Windows 7.

Piotr Bubacz

AppLocker w domenie Windows Server 2008 R2 – wprowadzenie

Witajcie

Dziś dalszy ciąg nowości związanych z Windows 7 i Windows Server 2008 R2. Jedną z najciekawszych wprowadzonych nowości jest z pewnością funkcja AppLocker. Ktoś spyta – po co to, są przecież polityki SRP (Software Restriction Policies) – ale AppLocker jest czymś innym. W politykach SRP posługiwaliśmy się schematem myślenia , w którym wszystkie działania prowadzące do uruchamiania poszczególnych aplikacji czy instalatorów były dozwolone a użytkownik ograniczał poszczególne programy bądź ich składniki. Funkcje AppLocker skonfigurować można tak, że WSZYSTKO jest zabronione, natomiast my definiujemy tylko zakres czynności dozwolonych. Świetny artykuł w języku polskim na temat AppLockera w Windows 7 włącznie z wprowadzeniem teoretycznym znajduje się w artykułach ekspertów w witrynie TechNet. Są tam zamieszczone również przykłady jak skonfigurować AppLocker w systemie operacyjnym Windows 7. Nie będę wiec tutaj omawiał jeszcze raz przykładu zastosowania tej funkcji na przykładzie autonomicznego systemu lecz zaprezentuję prosty przykład utworzenia polityki domenowej z wykorzystaniem tej funkcji.

Do dzieła.

Uważni czytelnicy pamiętają na pewno omówienie poszczególnych kroków prowadzących do instalacji kontrolera domeny AD i przyłączenia klientów do domeny z jednego z moich poprzednich wpisów. Zakładamy więc, że mamy zainstalowany i uruchomiony kontroler domeny (w którym jako domyślny poziom lasu wybrano Windows 2008 R2), a do domeny przyłączony został jeden klient o nazwie Client2. Na wstępie na kontrolerze domeny musimy utworzyć hierarchię jednostek organizacyjnych, do których przypniemy politykę wymuszającą działanie AppLockera i użytkownika testowego (rys. 1). Nasz użytkownik umieszczony jest w jednostce OU_uzytkownicy, a komputer przyłączony do domeny w jednostce OU_komputery (rys. 2).

Rys. 1. Konto użytkownika ala w jednostce OU_uzytkownicy.

Rys. 2. Konto komputera cilent2 w jednostce OU_komputery.

W kolejnym kroku z wiersza polecenia za pomocą polecenia gpmc.msc wywołujemy konsolę zarządzania politykami. Zdaję sobie tutaj sprawę, że wybiegam nieco do przodu ponieważ polityki będę dopiero omawiał w ramach Naszego regularnego cyklu, ale pomyślałem, że tematyka jest na tyle fajna, że warto wybiec trochę do przodu. W skrócie przez politykę rozumiemy obiekt, który umożliwia narzucenie konkretnych ustawień dla użytkownika, komputera bądź grup użytkowników, komputerów jak również innych obiektów zdefiniowanych w Active Directory. W kolejnym kroku tworzymy obiekt polityki, w której zdefiniujemy działanie AppLockera. Klikamy prawym przyciskiem myszy na jednostce OU_komputery i wybieramy pierwszą opcję z menu kontekstowego (rys. 3). Zostanie utworzona polityka, której nazwę można dowolnie zdefiniować. Przyjęto, że nazwę danej polityki nadajemy od funkcji, jaką będzie Ona kontrolować. Tak też jest i w naszym przypadku.

Rys. 3 Tworzenie nowej polityki.

Na utworzonym obiekcie zasad grupy klikamy prawym przyciskiem myszy i przechodzimy do jego edycji (rys. 4).

Rys. 4 Edycja utworzonej polityki.

Po otwarciu okna edycji polityki przechodzimy do gałęzi ustawienia komputera. Musimy pamiętać o tym, że politykę podłączyliśmy do jednostki organizacyjnej, w której znajduje się Nasz komputer kliencki. W odróżnieniu od polityk SRP, które mogły być przypinane do jednostek, w których znajdowały się same konta użytkowników, AppLocker jest funkcją związaną z usługami systemowymi, a tym samym, ze komputerami umieszczonym w danych jednostkach. Jak za chwilę zobaczymy restrykcje na poszczególnych użytkowników czy grupy ustawiane są dopiero wewnątrz obiektu polityki. Aby w ogóle AppLocker zaczął działać konieczne jest uruchomienie odpowiedniej usługi (rys. 5). W systemie Windows 2008 możemy sterować usługami z poziomu kontrolera domeny. Jest to bardzo wygodne bo pozwala sterować usługami na wszystkich komputerach znajdujących się w danej jednostce organizacyjnej.

Rys. 5. Włącznie usługi odpowiedzialnej za funkcjonowanie funkcji AppLocker.

W kolejnym kroku przechodzimy do gałęzi Application Control Policies i tworzymy reguły domyślne AppLockera (rys. 6). Domyślnie wszystkie reguły ustawione są na zezwalaj (bez dokładnego przemyślenia tego co chcemy zrobić nie radzę ich wszystkich ustawiać na DENY – choć w ramach ćwiczeń oczywiście można to zrobić – trzeba być jednak przygotowanym na to, że po odświeżeniu polityk w systemie klienckim do jego ponownego poprawnego rozruchu będzie trzeba użyć płyty instalacyjnej systemu i skasować odpowiednie klucze w rejestrze. Inaczej system już się nie uruchomi.

Rys. 6. Tworzenie domyślnych reguł AppLockera.

Teraz możemy przystąpić do tworzenia polityki restrykcji dostępu do danego programu. Z menu kontekstowego rozwijanego po wciśnięciu prawego przycisku myszy wybieramy Create New Rule. Po uruchomieniu kreatora w kolejnych krokach zdefiniować można czy reguła na zezwalać na dostęp czy zabraniać dostępu oraz do jakich użytkowników i grup się stosuje (rys. 7).

 

Rys. 7. Definiowanie nowej reguły – wybór użykownika i funkcji (zezwalaj/blokuj) tworzonej reguły.

W Naszym przypadku tworzymy regułę odmawiającą dostępu użytkownikowi ala. Kolejny krok (rys. 8) pozwala wybrać czy dana reguła stosuje się do wytwórcy aplikacji (publisher) do ścieżku (path) czy też do sumy kontrolnej pliku (hash).

Rys. 8. Definiowanie zakresu działania tworzonej reguły.

W kolejnym kroku (rys. 9) wybieramy plik, uruchamialny, który ma być blokowany. W tym przypadku wykorzystałem tzw. dostęp za pomocą udziałów administracyjnych (które będę jeszcze szeroko omawiał) aby wybrać plik odpowiadający za uruchomienie przeglądarki Internet Explorer na komputerze klienckim wyposażonym w Windows 7.

Rys. 9. Wybór programu przeznaczonego do zablokowania.

Jak widzimy na rys. 10 w oknie edycji polityk zostało utworzone nowe zastrzeżenie.

Rys. 10. Utworzona reguła.

Kolejnym krokiem jest odświeżenie polityk na serwerze i na kliencie. Czynność tą wykonujemy poprzez wydanie polecenia gpupdate /force z wiersza polecenia. Musimy też pamiętać, że uruchomienie AppLockera na komputerze klienckim wymaga startu odpowiedniej usługi – musimy więc ponownie uruchomić naszego klienta. Jeśli wszystkie poprzednie kroki zostały wykonane z należytą uwagą po zalogowaniu na konto użytkownika ala efekt powinien być taki jak na rys. 11.

Rys. 11. Efekt działania polityki – blokada Internet Explorera. 

Należy jednak pamiętać, że Nasza polityka blokuje tylko uruchomienie 32 bitowej wersji IE. Wersja 64 bit uruchomi sie bez problemu ponieważ w tym przypadku mamy do czynienia z innym plikiem wykonywalnym. Jeśli chcemy go zablokować musimy odpowiednio zmodyfikować Naszą politykę. Zachęcam do zabawy 🙂

Bartosz Pawłowicz

7xWindows7 Dzień T-4

Witaj,

kontynuując tematy lekkie miłe i przyjemne związane z moim weekendowym nastrojem chciałbym przedstawić piękno systemu Windows 7.  Piękno, które wyrażone jest nie tylko w wyglądzie naszych nowych okien, ale piękno wyrażone w łatwości obsługi. Jednym z głównych założeń projektowych sytemu było “Works the way you want” – działa tak, jak Ty tego chcesz.

Zacznę od zachęcenie do obejrzenia przewodnika multimedialnego po nowościach w systemie:

 

Areo Snap

Areo Snap to nowy sposób na zmianę rozmiaru okna. Wystarczy, że przeciągniesz je do prawej lub lewej krawędzi ekranu, a okno zostanie przypięte do krawędzi i zajmie dokładnie połowę ekranu. Jeśli przyciągniesz je do górnej krawędzi okno zostanie zmaksymalizowane. Możesz to także uzyskać za pomocą kombinacji klawiszy Win i odpowiednich strzałek lewa, prawa i góra.

Tę funkcję należy zobaczyć “w akcji”:

 

Jak po raz pierwszy zobaczyłem tę funkcję, to powiedziałem – gadżet – może ciekawy, może nie, raczej nie będę tego używał. Teraz po kilku miesiącach nie mogę się bez niego obejść. Na pracowni wykorzystujemy jeszcze Windows XP, a ja z uporem maniaka próbuje zadokować okno do krawędzi, czy maksymalizować “uderzając” nim w górną krawędź. To po prostu uzależnia

Więcej o samej technologii i jej projektowaniu możesz przeczytać na blogu Engineering Windows 7.

Aero Peek

Aero Peek umożliwia szybki podgląd pulpitu lub wybranej aplikacji. Po najechaniu na przycisk umieszczony w prawy dolny róg paska zadań (obok zegara) wszystkie otwarte okna aplikacji są wyświetlane jak szklana tafla, przez którą możemy zobaczyć nasz pulpit. Wciśnięcie tego przycisku powoduje wyświetlenie pulpitu. Również po najechaniu myszką na aplikację na pasku zadań pojawia się jej podgląd.

Aero Shake

Jeśli nie masz otwarte klika okien i chciałbyś pozbyć się ich wszystkich za wyjątkiem jednego. Chwyć go myszką i potrząśnij Wszystkie okna za wyjątkiem potrząsanego zostaną zminimalizowane. Potrząśnij ponownie i zminimalizowane okna zostaną ponownie wyświetlone.

 

Warto również zobaczyć reklamę tej funkcji (jak ja bym chciał, żeby można tak było zrobić ze studentami):

Eksplorator XXL

Z Windows 7 otrzymujemy również nowego Eksploratora, o którym trochę pisałem już wcześniej. Moją ulubioną funkcją jest podgląd zawartości pliku (Rys. 1). Dotyczy to nie tylko plików graficznych, ale wszystkich plików, których aplikacje to wspierają.

 
Rys. 1. Podgląd plików w Eksploratorze

Tematy

Podobnie, jak w Windows Vista w Windows 7 wygląd naszego systemu jest określony za pomocą tematu (Rys. 2). Oprócz tematów dostarczanych z systemem mamy możliwość pobrania innych z Internetu. Jako fan wyszukiwarki Bing zainstalowałem sobie temat, który pobiera i co 30 minut wyświetla jeden z ostatnio opublikowanych obrazków. Mój przyjaciel przysłał mi ostatnio odnośnik do paczki tematów, które on używa. Niektóre z nich są naprawdę świetne. Warto też sprawdzić ukryte tematy Windows 7  .

Rys. 2. Tematy w Windows 7

Gadżety

Pomysł dość stary, ale dopiero w Windows 7 mamy możliwość dodawania gadżetów w dowolnym miejscu na pulpicie, a nie na pasku zewnętrznym (sidebar). Również konfiguracja ich nie stanowi problemu. Po kliknięciu prawym przyciskiem myszki na pulpicie w menu kontekstowym pojawia sie opcja Gadgets (Rys. 3-1). Po jej kliknięciu pojawia się lista dostępnych gadżetów (Rys. 3-2). Zrzut ekranu pochodzi z mojego systemu, w którym mam zainstalowane dodatkowe gadżety pobrane m.in. ze strony. Polecam szczególnie gadżet prezentujący aktualne wiadomości z TVN 24.

  
Rys. 3. Gadżety

Inny wymiar piękna

Piękno wyraża się nie w wodotryskach, ale przede wszystkim w szybkiej i wydajnej pracy systemu. Na Rys. 4 umieszczono wykres zajętości pamięci w funkcji liczby otwartych okien dla systemu Vista (czerwony kolor) i Windows 7 (kolor zielony). Pozwolę sobie na jeden komentarz: WOW!

Rys. 4. Zajętości pamięci w funkcji liczby otwartych okien dla systemu Vista (czerwony kolor) i Windows 7 (kolor zielony)

Więcej informacji o wydajności możesz znaleźć na blogu Engineering Windows 7.

Podsumowanie

Przedstawiłem piękno, jakie widzę w nowym systemie. Mam nadzieję, że zachęciłem Ciebie do przetestowania i wykorzystania przedstawionych funkcji.
Zapraszam serdecznie jutro na kolejną porcję nowości Windows 7.

Piotr Bubacz

7xWindows7 Dzień T-5

Witaj,
zapraszam na kolejne spotkanie z Windows 7. Tym razem, ze względu na to, że jest to wpis weekendowy, temat nieco lżejszy – rozrywka. Dzisiaj przedstawię centrum multimedialne oraz gry.

Windows Media Center

Zaczniemy od centrum multimedialnego Windows Media Center (Rys. 1). Jest to aplikacja, która opakowuje nam multimedia w prosty interfejs, który możemy obsługiwać pilotem z kanapy – jest centrum domowej rozrywki HTPC. Umożliwia oglądanie telewizji (po zainstalowaniu karty telewizyjnej), oglądanie filmów, słuchanie muzyki z plików lub radia internetowego, granie w gry oraz przeglądanie zdjęć. 
Często wykorzystuję tę aplikację do oglądania filmów z DVD. Do sterowania  używam telefon komórkowy, który łączy się z komputerem za pomocą bluetooth.

  
Rys. 1. Windows Media Center

Funkcje telewizji cyfrowej w Windows Media Center można zobaczyć na tym krótkim spocie:

Gry

Czasami potrzebujemy chwili wytchnienia przy jakiejś prostej grze. W Windows 7 wszystkie gry zostały napisane w technologii WPF (Windows Presentation Foundation). Stare gry zyskały nowy wygląd oraz doszło klika nowych, w tym internetowe – umożliwiające współzawodnictwo w Internecie.
Centrum gier jest Games Explorer. Tutaj znajdziemy wszystkie dostępne gry. Co więcej Games Explorer rozpoznaje zainstalowane gry innych producentów i z jednego miejsca można uruchomić dowolną grę zainstalowaną w systemie. Dodatkowo w prawej części umieszczono informacje o zalecanym wieku osoby grającej.

 
Rys. 2. Games Explorer

Saper

Cóż były by warte wszystkie nowości Windows 7, gdyby nie było tej gry. Pamiętam ją jeszcze z Windows 3.11, jak z kolegami organizowaliśmy pasjonujące mistrzostwa w Sapera 🙂

 

Szachy

Chess Titans to szachy w 3D. Bardzo interesujący wygląd trójwymiarowych szachów. Za pomocą prawego przycisku myszki możemy dowolnie obracać planszą gry.

 

Gry karciane

Pasjans – klasyczny pasjans z nowym interfejsem.	Pasjans pająk – Wariant klasycznego pasjansa znany z poprzednich wersji systemu.
Free Cell – Kolejny klasyk pasjansa znany z poprzedniej wersji systemu.	Kierki – Jedna z niewielu gier, gdzie wygrywa gracz mający … najmniejszą liczbę punktów.

 

Gry internetowe

Jeśli gra z komputerem w kierki nie jest już dla Ciebie wyzwaniem spróbuj sił w tej internetowej rozgrywce.  W Windows 7 otrzymujemy również gry, które umożliwiają współzawodnictwo z rzeczywistym partnerem on-line.

Internet Backgammon (Tryktrak)	Internet Spades
Internetowa gra Piki

 

Mahjong Titans

Jeśli lubisz gry na spostrzegawczość, to przy tej grze spędzisz wiele  godzin.

 

Purble Place

Gra dla najmłodszych. Wcielasz się w kucharza wykonując dania dokładnie zgodnie z przepisem. Bardzo ciekawe efekty i grywalność na ekranie dotykowym.

 

Pozostałe gry

Jeśli komuś jeszcze mało, to może pobrać inne gry z serwerów firmy Microsoft.

 

Podsumowanie

Przedstawiłem centrum multimedialne oraz  kilka gier dostępnych w systemie. Mam nadzieję, że zachęciłem Ciebie do ich przetestowania i wykorzystania.
Zapraszam serdecznie jutro na kolejną porcję nowości Windows 7.

Piotr Bubacz